   (Saatçi Lütfü Efendi’nin fıkrasıdır)  İ’caz-ı Kur’âniyeden İhlas-ı Şerifle Muavvizeteyn ve Fatiha-i Şerife surelerinin tevâfukat-ı hurufiye sırlarını gösteren, Yirmi Dokuzuncu Mektub’un Sekizinci Remzini aldım. Ve okudum. Neşir buyurulan işbu risâledeki tevafukat, şimdiye kadar emsâli nâmesbuk bir sırrı meydana koymuş. Bu hususa dâir mütalâada bulunmak, kuvve-i kalemiyemin ve havsala-i mevcûdemin kat kat fevkinde bulunmakla beraber, afv-ı Üstadânelerine mağruren şu kadar diyebilirim ki Neşir buyurulan risâledeki îzahat, herhangi bir bedbîn ve kör olan bir gâfili uyandırmağa ve hatta bütün mevcûdiyetiyle kararmış kalbleri tenvire ve irşada pek büyük delil bulunduğundan, Muhterem Üstadımızın tasavvurî kararı vechile, her ferdin Kur’ân-ı Azîmü’l-Bürhan’daki mu’cizatı görmesi için Kur’ân’ın baş tarafına derci husûsu pek muvafık görüldüğünü arzeylerim, Efendim Hazretleri. Saatçi Lütfi Kelimenin manası için üzerini çift tıklayınız. | |||
